28 sep Het raam en de spiegel
De bestseller ‘Good to great’ van Jim Collins is al een aantal jaren geleden verschenen. In dit boek beschrijft Collins wat maakt dat het ene bedrijf ‘good’ presteert, terwijl het andere de sprong naar ‘great’ maakt. Toen ik het boek onlangs weer herlas, kwam ik een interessante metafoor over leiderschap tegen. Raak, helder en bruikbaar.
Uit het onderzoek van Collins is gebleken dat leiders van succesvolle bedrijven (hij noemt deze G2G – bedrijven die het veranderingsproces van goed naar geweldig hebben gemaakt, ‘ good to great’ dus) een haast paradoxale mix van persoonlijke nederigheid en professionele wil bezitten. Het waren stuk voor stuk dienstbare, bescheiden, soms bijna verlegen leiders. Niet de eigenschappen die je als eerste op zou noemen als je een succesvol leider beschrijft. Om zijn onderzoeksresultaten beeldend te beschrijven, maakt hij gebruik van de metafoor van het raam en de spiegel.
Leiders van de G2G bedrijven kijken uit het raam om te zien aan wie of wat ze de eer kunnen geven als alles goed gaat. Tegelijkertijd kijken ze in de spiegel als ze hun verantwoordelijkheid nemen. Leidinggevenden van andere (succesvolle, maar geen G2G-status) bedrijven doen veelal precies andersom. Ze kijken uit het raam om te zien of ze iets of iemand de schuld van slechte resultaten kunnen geven. En als het goed gaat, kijken ze in de spiegel en kloppen zichzelf op de borst.
De bankencrisis, de vastgoedfraude… ik durf te stellen dat hier leiders aan het roer stonden die vooral in de spiegel keken toen de bomen nog tot aan de hemel groeiden. Hun ambitie was erop gericht iets groots te bouwen, in ruil voor bekendheid, rijkdom, macht, noem maar op. Zij zagen zichzelf als de grootste katalysator van het succes. En toen het mis ging, keken ze uit het raam…
Je ziet het voor je, zo’n zelfgenoegzame leider, heen en weer paraderend voor de spiegel terwijl hij zichzelf op de borst klopt. Ze zijn er volop. Maar toch denk ik dat de houdbaarheidsdatum van dit soort leiders in zicht komt. In deze tijd past veeleer een dienstbare, bescheiden leider, wiens ambitie gericht is op het bedrijf, niet op zichzelf. En ook dit soort (potentiële) leiders zijn er volop. Ze zijn alleen veel minder goed zichtbaar dan die extraverte, daadkrachtige, glamourachtige leiders die altijd in de picture staan.
Daarom een hart onder de riem voor al die dienstbare, bescheiden mensen onder ons: een brutaal mens heeft dan misschien de halve wereld; de andere helft behoort toe aan de rustige en bedachtzame mensen. Maar dát wist je natuurlijk allang.
Geen reactie's